- SITIS prima
- SITIS primaantiquis Romanis in conviviis, mulsô sedata est: quod proin principiô cenae vel confectum adponi moris fuit; vel eius locô separatum vinum et mel, ut conviva quisque, pro arbitrio id temperans, mulsum sibi conficeret. Hinc Antecoena seu Promulsis, quod daretur, ante mulsum. Vide Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 5. c. 29. Quibus vero irritamentis illa postmodum quaesita sit, sic exponit Plin. l. 14. c. 22. Ut plus capiamus, saccô frangimus vires: et alia irritamenta excogitantur: ac bibendi etiam causâ venena conficiuntur, aliis cicutam praesumentibus, ut bibere mors cogat, aliis pumicis farinam et quae referendo pudet docere. Cautissimos ex his balineis coqui videmus, exanimesque efferri. Iamd vero alios lectum exspectare non posse, imo vero nec tunicam, nudos ibi protinus et anhelos ingentia vasa corripere --- ac plene infundere, ut statim evomant rursusque hauriant ---- Huc pertinent peregrinae exercitationes et volutatio in coeno ac pectorosa cervicis repandae ostentatio. Per omnia haec praedicatur sitis quaeri. Ita etiam poenâ suâ ad voluptatem luxuries abutitur. vix enim aliud siti gravius tormentum, quâ unicâ florentissimos exercitus, cum aliâ ratione non possent, legimus expugnatos. Unde extremae illi nullus humor spernitur. Lucan. l. 4. v. 308.----- ----- si mollius arvumProdidit humorem, pingues manus utraque glebasExprimit ora super. Nigro si turbida limoColluvies immota iacet, cadit omnis in haustusCertatim obscenos miles; moriensque recepit,Quas nollet victurus aquas; rituque ferarumDistentas siccant pecudes, et lacte negatôSordidus exhausto sorbetur ab ubere sanguis.Tunc herhas, srondesque terunt, et rore madentesDistringunt ramos: et si quos palmite crudo,Arboris aut tenerâ sucos pressêre medulla.Vide etiam seqq. ubi et venenum in sitis remedia posci addit: ipsam vero Sitim graphice describit, verbis, v. 324.---- ---- torrentur viscera flammâ.Oraque sicca rigent squamosis aspera linguis,Iam marcent venae etc.Vide quoque Papinium Stat. Theb. l. 4. v. 725. et seqq. cum Animadversionibus Casp. Barthii: uti de Veter. ἀδίψοις, aliquid supra in Glycyrriza, it. Mortariolum: de Sitis tolerantia in veter. Heroibus, Davide, Alexandro M. Lysimacho, Catone, magnopere Auctoribus praedicatâ, Loccenium ad curt. l. 7. c. 9. De siti vero ridicula Legatorum Certimensium, Liv. l. 40. c. 47. de nulla fere exiguoque potu, et quod fame atque eâ nullum fere venenatum intereat, Plinium pulchre disserentem l. 10. c. 72.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.